Update Yogyakarta 2019

Lieve mensen,

​Inmiddels ben ik alweer 10 dagen in Yogyakarta. De laatste jaren hebben we met vallen en opstaan enkele doelen kunnen realiseren. Waaronder onderdak (shelter), onderwijs in de shelter, medische zorg en enkele kinderen hebben nu een ID. Dit lijkt weinig, maar realiseer je dat er 6 jaar geleden nog niets stond.
 
Afgelopen jaar hebben Didin en ik het roer omgegooid. We hebben 2 professionele parttime krachten aangenomen en we hebben de vrijwilligers gereduceerd naar 5 personen. Hierdoor is er continuïteit. Voorheen waren er namelijk te veel vrijwilligers en kwamen ze vaak niet opdagen, dit is niet goed voor de kinderen. Nu hebben we een contract opgesteld waar de vrijwilligers zich aan moeten houden, iedere maand is er een evaluatie. Daarnaast hebben we de naam van de stichting in Indonesië veranderd van SSCJ naar Harapan Fian (de hoop van Fian), gerelateerd aan stichting Fian. Tevens hebben we een nieuwe shelter gevonden, waar we ook een kantoor hebben. Hier zijn Didin, Rara en Firtya iedere dag aanwezig. De kinderen kunnen in en uit lopen om vragen te stellen of hulp in te roepen. Ik zie aan de kinderen dat ze dit als heel prettig en veilig ervaren. De meeste activiteiten vinden ook plaats in de shelter omdat we er nu ruimte voor hebben. Verder gaan we op korte termijn 2 waterfilters aanschaffen. Hierdoor zijn we verzekerd van schoon water in de shelter.
 
Omdat we de procedure voor een ID aan te vragen inmiddels enkele malen doorlopen hebben, gaat het nu sneller. Afgelopen half jaar hebben we er zelfs 8 kunnen aanvragen. Het verkrijgen van een ID voor de kinderen blijft belangrijk. Zonder ID kunnen de kinderen namelijk niet naar school, hebben ze nergens recht op, ook niet op medische zorg, ze 'bestaan' niet...
 
Rara, firtya en ik wisselen veel informatie uit over het wel en wee van de kinderen. Het werken met deze doelgroep vergt veel van hen. Zij leren van mij, en ik van hen. Ik leer me te verplaatsen in een manier van denken en werken in een andere cultuur. De ervaring leert ons dat er geen grote verschillen zijn in de methode van benaderen/aansluiten, de verschillen zitten meer in het realiseren van de doelen met de weinig middelen die ze hier hebben.
 
Er wordt voorlichting gegeven aan de moeders over het belang van het zetten van vaccinaties bij hun baby's. De eerste 4 baby's zijn ingeënt. Ook is er een programma opgezet voor anti conceptie. Momenteel slikken 2 tienermoeders de pil. Dit proces staat nog in de kinderschoenen. Het team stimuleert de moeders om een eigen bijdrage in de onkosten te leveren. Zo leren ze dat ze niet altijd afhankelijk hoeven zijn van de stichting. Hoewel het gaat om heel kleine eigen bijdrage, geeft hen dit eigenwaarde en regie over hun leven. Rara was vandaag met een moeder en de baby naar het ziekenhuis voor vaccinaties. Omdat ze meeging, trakteerde de moeder haar op een drankje. Het is goed voor hen dat ze dit willen doen, zo kunnen ze laten zien dat ze ook iets terug willen en kunnen doen.
 
Dit jaar zal ik terugkeren met een meer dan tevreden gevoel. Er is het afgelopen jaar zoveel meer gerealiseerd! Dit komt door de continuïteit van zorg en de inzet door het team. Met frisse energie en wilskracht zal ik me blijven inzetten voor Harapan Fian middels stichting Fian.
 
Daar heb ik jullie hard bij nodig. Dank daarvoor!
 
Hartelijke groet,
Jacqueline