Ik ben zo trots op deze dames/mama's. Ze hebben een speciaal plekje in mijn hart.
Ik leerde ze kennen toen ze 14 waren. Inmiddels zijn ze 21 jaar en betrokken, zorgzame moeders. Didin en ik hebben ze een middag, samen met hun kroost, verwend bij de KFC. Het was één groot feest! De kinderen raakten niet uitgespeeld. Wij hadden dus alle tijd om met de moeders bij te praten. Ze hebben het niet gemakkelijk, maar klagen niet. Vooral nu in de regentijd is het moeilijk geld verdienen op straat. Het zijn geboren overlevers.
0 Comments
5 december 2022 Vandaag is een bijzondere dag. We zijn als team uitgenodigd bij de buren. Er is een trouwfeest. Ik krijg een persoonlijke uitnodiging. Bij binnenkomst ligt het gastenboek klaar. Zodra je je naam erin geschreven hebt, krijg je een rijstlepeltje met een hartje erin waar je bedankt wordt door het bruidspaar voor je komst. Het is een sobere bruiloft. De bruidegom speelt op straat in een Angklung groep, dit is zijn inkomen. Maar het is gezellig. Er is eten en drinken; een glaasje fris, thee of water. De Angklung groep speelt muziek en de zangeres die ik ken vanuit de shelter zingt met overgave. Er wordt gedanst. Plotseling gaat het stortregenen. Het dak houdt het nauwelijks, dus ontstaan er kleine overstromingen. Geen probleem, slippers uit en verder vieren. Ik word meer gefotografeerd dan het bruidspaar, hilarisch. Zo'n witte Belanda is de kers op de taart... die er trouwens niet is. Maar zelfgemaakte zoetigheid is voldoende verkrijgbaar, en lekker zoet. Wanneer je een klein inkomen hebt, mag je evengoed een dag schitteren. Het is hier gebruikelijk dat het bruidspaar naar de kapper in de kampong gaat. Hier word je mooi gemaakt, inclusief make up en bruidskleren die je voor een dag huurt. Alles heeft de kapper in zijn assortiment. Heel mooi, even ben je een dag de prins en prinses van de gemeenschap. Ik realiseer me weer eens goed hoe gezegend ik ben dat ik opgenomen ben in deze gemeenschap. Het is een cadeau! Maandag Altijd weer fijn om na een lui weekend te gaan werken. Vandaag begonnen met een vergadering. We hebben de bus gereserveerd voor ons uitstapje 'kamperen' over twee weken. Tomz is nu ook volwaardig lid van het team. Tomz is de vader van een van de gezinnen die ik in het begin van mijn werk hier heb leren kennen. Tomz is ervaringsdeskundige, hij woont ook in een van onze zorggebieden. Daarnaast heeft hij lang op straat overleefd. Hij heeft nu een vrouw en 2 kinderen. Didin heeft hem 'opgeleid', nu is het tijd dat hij mee mag werken en denken. Tomz is een waardevolle aanvulling voor het team. Vanavond hebben Didin en ik gewerkt aan het boek dat hij over mij schrijft. Zo bijzonder. Voor mij is het een uitdaging. Ik moet ver terug in de tijd en vooral stilstaan bij gebeurtenissen die je vergeten bent of weggestopt hebt. Dinsdag Vanavond ben ik alleen op het werk, iedereen is 'in het veld'. Bij sommige casussen heeft het geen meerwaarde dat ik erbij ben. Didin houdt mij wel goed op de hoogte van de ins and outs. Op het moment zijn er veel ingewikkelde casussen. Luna (parttime collega) en ik hebben vanavond nog wel een afspraak in de shelter met de kinderen die mee gaan kamperen. We gaan een dans instuderen en iedereen mag iets op een A3 tekenen of schrijven voor Didin. Ik vind het belangrijk dat ze af en toe stilstaan bij het werk wat Didin voor hun en de omgeving met hart en ziel doet. We bieden hem graag een cadeautje aan. Woensdag Vanmorgen met de Nederlandse buurman van de homestay gesproken. Ze maken een trip door Azië en komen uit Nederland. Zij zijn zeer geïnteresseerd in ons werk. Ik nodig ze uit om ons te bezoeken. In de middag komen ze aan. Didin geeft informatie over de highlights in Yogyakarta. Erna mogen ze losbarsten met vragen over ons werk. Ze zijn oprecht geïnteresseerd. Zij werkt als casemanager bij jeugdzorg Amsterdam. Er zijn dus veel raakvlakken en veel verschillen. Hele boeiende ontmoeting. Donderdag Vroeg uit de veren. Kamer opgeruimd en koffertje voor morgen ingepakt. We gaan morgen voor 3 dagen naar 'Agriturismo JiwaLaut'. Dit is ongeveer 2,5 uur rijden hier vandaan. Even het hoofd leegmaken en brainstormen over nieuwe ideëen en doelen voor 2023. Geen straf om dit met uitzicht over de zee te doen. Op naar de shelter. We verdelen de taken wie wat haalt voor het verblijf op de camping, waar we met de kinderen heengaan in het weekend van 10 t/m 12 december. We tellen de deelnemers. Kinderen mogen alleen mee wanneer een familielid of verzorger een brief tekent. Kinderen die niemand hebben staan onder onze directe verantwoording. De kinderen zijn enthousiast. Tot nu toe hebben we 29 deelnemers. Tot volgend week! Liefs Jacqueline Ook de administratie hoort bij het werk. Niet mijn sterkste punt...Luna en Didin bereiden de camping bezigheden voor.Lieve familie, vrienden en buitenlui, Inmiddels ben ik alweer een week in Yogyakarta. Het is altijd weer een warm welkom. Ik heb met Didin de lopende zaken doorgesproken. We blijven als hoofddoel streven naar een identiteitsbewijs voor diegene die deze nog niet hebben. We hebben 2 locaties bezocht waar ik nog niet geweest ben omdat het nieuwe projecten zijn. Het eerste bezoek was aan de mensen die aan het spoor wonen in zelf opgetrokken huisjes uit het meest uiteenlopende materiaal wat ze kunnen vinden of kunnen krijgen. Er zwerven ook veel ouderen rond op straat. Voor ouderen zijn er amper faciliteiten. Een bejaard echtpaar heeft zich gemeld bij de mensen aan het spoor. Omdat zij zelf niets te besteden hebben, hebben ze toch voor de time being hun een plekje gegeven waar ze op de grond kunnen slapen. De vrouw kan niet goed lopen wegens vergroeiingen aan been en voet. Didin heeft een rolstoel voor haar op de kop getikt, die zijn we gaan brengen. We focussen ons hier vooral op de vrouwen en kinderen, maar we zijn niet pragmatisch. We kijken om ons heen, wat speelt er in de families en onderling. Deze mensen zijn geregeld door hulpverlening teleurgesteld. We beginnen dus met een relatie op te bouwen, krijgen ze vertrouwen in ons? Wanneer dit proces zich t.z.t. voltrekt kunnen we inspelen op hun hulpvraag. De tweede locatie is in een andere regio van Yogya. Een kind van een alleenstaande moeder heeft uitslag over zijn lijfje en is lusteloos. We gaan naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. In eerste instantie worden we niet toegelaten omdat de moeder niet geregistreerd staat omdat ze geen identiteitsbewijs heeft. Met andere woorden, ze bestaat niet. Didin geeft nooit op. Uiteindelijk onderzoeken ze het kind, de moeder wil anti-conceptie maar dit is niet toegestaan bij ongehuwde vrouwen (ze heeft 3 kinderen). Didin dringt aan. Maandag worden we terugverwacht. We zijn inmiddels 3 uur verder.. Hier is geduld een schone zaak. Ik heb geen foto's gemaakt, dit is niet gepast. Didin en ik wisselen ervaringen uit. We discussiëren over de meest ingewikkelde casussen. Hier komt nog veel misbruik en mishandeling voor. Meestal focussen wij ons dan op moeder en kind, en terecht. Maar wanneer je je niet op de mannen/vaders focust dan bereik je weinig. De mannen accepteren niet dat de vrouwen hulp krijgen. Het is voorgekomen dat een vader hier verhaal kwam halen en ernstige bedreigingen heeft geuit. We gaan proberen om het hele gezin hulp te bieden en de vader het gevoel te geven dat hij mee telt in het oplossen van problemen. We bereiden het jaarlijkse uitstapje voor. Dit jaar gaan we 2 dagen kamperen met de kinderen. We betrekken de kinderen in het proces van voorbereiding. Ze hebben inspraak, moeten de boodschappen doen, en gaan de kinderen langs om hun te enthousiasmeren voor het uitstapje. Dit lijkt voor ons normaal, maar hier hebben kinderen nog weinig in te brengen. Je hebt te doen wat je ouders, de oudste in de groep en de leerkrachten je opdragen. Voor eigen ideeën en creativiteit is nog weinig plek. Didin zet hier stevig op in, we zijn er voor de kinderen maar ze zullen zelf mee moeten denken en helpen. Vandaag is de maandelijkse Posendu. Vergelijkbaar met het zuigelingenbureau in Nederland. Er wordt ook advies aan oudere kinderen, tienermoeders en wie maar een vraag heeft gegeven. Vandaag, vrijdag, hebben we overleg met collegae en vrijwilligers onder het genot van een hapje en een drankje. Ik sluit de werkweek met een voldaan gevoel af. Ik kan concluderen dat er hard gewerkt wordt, dat er resultaten geboekt worden. Ik ben trots op Didin en de medewerkers, zij zetten zich met hart en ziel in om vooruitgang te boeken. Ik ervaar ieder jaar weer dat dit hen lukt. Liefs, Jacqueline
Weer terug van weggeweest! |
|