Mijn naam is Jacqueline van Ewijk, ik ben 66 jaar oud en woon samen met Leo Faessen. Wij zijn de trotse ouders van drie zonen. In Nederland ben ik werkzaam als pedagogisch medewerker op een leefgroep met 10 jongens in de leeftijd van 15 tot 18 jaar. Zij zijn door verschillende omstandigheden uit huis geplaatst.
Tijdens mijn bezoek in 2012 aan mijn zoon Sid, die in Yogyakarta gedurende 1 jaar studeerde, werd ik geconfronteerd met de uitzichtloze situatie van straat- en weeskinderen. In 2014 ben ik teruggekeerd naar Yogyakarta om twee maanden in een weeshuis mee te lopen. Datzelfde jaar ben ik in contact gebracht met Didin, een jongeman die met straatkinderen werkt. Hij heeft samen met een groep studenten het project SSCJ (Save Street Child Jogja) opgezet. We hebben 1 jaar contact onderhouden via facetime. Tijdens deze contacten hebben we gekeken naar wat we voor elkaar kunnen betekenen en wat haalbaar is. We kwamen tot de conclusie dat we eenzelfde visie hebben; we zijn geen wereldverbeteraars, daar streven we ook niet naar, maar we zagen beiden dat we heel veel kunnen betekenen voor de kinderen die eigenlijk geen bestaansrecht hebben. We besloten er samen de schouders onder te zetten.
Het ontstaan van de stichting In 2015 ben ik naar Yogya gereisd om samen met Didin de eerste stappen te zetten. We zijn bij nul gestart. Dit houdt in dat we een shelter hebben gehuurd om een veilige plek te creëren waar de kinderen hun toevlucht kunnen zoeken. Daarnaast begonnen we met het bieden van onderwijs in de shelter aan kleine groepjes kinderen. Naar aanleiding van deze stappen heb ik besloten om een stichting op te zetten in Nederland, te weten Stichting Fian. Stichting Fian is vernoemd naar Fian. De moeder van Fian is een tienermoeder die in eerste instantie haar baby niet mocht behouden omdat ze niet getrouwd is en op straat leeft. Via een juridische procedure heeft Didin gezorgd dat de baby bij de moeder mag blijven mits wij haar onderdak zouden geven in de shelter.
Stichting SSCJ (save street childJogjakarta) is verbonden aan Stichting Fian en heeft in overleg met mij de naam verandert in 'Harapan Fian' (de hoop van Fian). Deze keuze hebben we gemaakt om meer uiting te geven aan verbinding, en om bepaalde processen en transacties te vereenvoudigen.
De ontwikkelingen Jaarlijks reis ik af naar mijn collegae in Yogyakarta. We bespreken de voortgang en zetten het beleid voor het komende jaar uit. Inmiddels werk ik 10 jaar samen met Didin en collegae en hebben we stiekem al veel bereikt. Benieuwd naar wat we inmiddels hebben bereikt en nog willen bereiken? Kijk dan voor de meest recente ontwikkelingen bij de updates.
Download de PDF file voor de meest recente statistieken en informatie omtrent stichting Fian.